De geschiedenis van de R.K. Ludgerkerk in Lichtenvoorde

Het ontwerp van de Ludgerkerk (1969-2001) is volgens de architect Schouten uit Lievelde gebaseerd op de “geloofsbelijdenis” van een Vlielander: “De duinpan is mijn kerk”. Dat leek hem een goed uitgangspunt voor een kerk die met bescheiden middelen gebouwd moest worden. Het zou een “open plek in de natuur waar mensen samen komen” worden.

Het liefst had Schouten het dak van de kerk weggelaten en geen kerkbanken geplaatst; de mensen zouden hun eigen klapstoeltje mee kunnen nemen. Graag had hij de vogels door de kerk zien vliegen, of tenminste het regenwater door een gat in het dak in de doopvont laten druppelen. Dit “logische verband met de schepping, dus met God” dat Schouten in zijn ontwerp wilde leggen is in de door hem bedoelde letterlijke zin niet uitgevoerd. Wat wel gebouwd is komt echter dicht bij zijn ideaal.

De kerk - een eenvoudige rechthoekige doos – bevindt zich in het midden van een ommuurde tuin. Deze tuin is ontsloten door lage poorten en is begroeid met oude bomen. De eiken wanden van de kerk zijn grotendeels gesloten , afgezien van een twee meter hoge glazen strook tussen vloer en wand. Door de glasstrook is het visuele contact met de stille tuin rondom de kerkruimte optimaal, maar begrensd door de begroeide tuinmuur. Het dak bestaat uit een lichte staalconstructie met een rieten dakbedekking en is voorzien van lichtkoepels. Het enige “bouwwerk” in deze open binnen-buitenruimte is een bakstenen sacristie, die als een vrijstaand blokje in de open ruimte is geplaatst. De totale bouwkosten bedroegen f 350.000,- . Het is daarmee de goedkoopste katholieke kerk van de jaren ’60 en ’70.

Deze in 1969 geopende kerk kwam door teruglopend kerkbezoek in 2001 leeg te staan en werd van 2002-2004 door de Haagse architect van Beek – vriend van Gerard Schouten – omgevormd tot het wooncomplex Ludgerhof, omsloten door de Tongerlosestraat, Rode van Heeckerenstraat en Aaltenseweg.